Эң эки белек. Узбек тоол

Шаг-шаанда садыгжы-даа чурттап чораан чүвең иргин. Ол үш кыстыг чүве-дир. Бир-ле катап ол садыг херээниң аайы-биле ырак черже чоруур апарган, уругларын кый деп алгаш, чугаалаан:
— Уругларым, ырак чурттар баар деп бардым. Кандыг белектер хереглээр силер, чугаалаңар.
— Меңээ эң эки торгу хендирден эккеп бээр сен!- деп, улуг уруу алгырган.
— А меңээ платье даараар эң чараш торгудан!- деп, ортун уруу алгырган.
— А сеңээ кандыг белек эккеп бээр мен?- деп, садыгжы хеймер уруундан айтырган.
Хеймер уруу мону сөглээн:
— Бодуңар-ла дириг болгаш кадык чанып келзиңерзе, меңээ чүнүң-даа херээ чок, ачай. Меңээ белек бериксээр болзуңарза, ол черге  чип чораан бооваңардан хүлдү чыып, хапка уруп алгаш, эккеп бээр силер.Ынча дээрге садыгжы кайгап каан, ынчалза-даа удурланмаан.
Ол ырак чурттарга дыка үр чоруп келген. Чоруун чогудуп алгаш, улуг уругларынга улуг өртектиг белектерни садып алгаш, ээп чанып орган.
Аалында уруглары ачазының чанып кээрин четтикпейин манап органнар. Чанып келгеш, улуг уругларынга белектерни харам чокка сөңнээн. А бичии уруунга аазааны-биле хүлүн берген. « Сээң дилээңни күүсеткен мен, уруум, ынчалза-даа ындыг белек меңээ ыядынчыг-дыр».
Уруу чүнү-даа ыыттавайн, ыдын кый дээн. Ыды чедип кээрге, аксын ажыдып каан шоодайны сунган. Ыт хүлдү чыттапкаш-ла, дедирленип, ойта дүжер болган. Ынчаар орта хеймер уруу ачазынче көргеш, мынча дээн:
— Бир эвес бо хүлдү боова-биле кады чипкен болзуңарза, аарый берип, харын-даа мырыңай өлү берип-даа болур турган силер, меңээ эки белек ол-дур!
Садыгжы оон эгелээш хеймер уруунга улам ынак апарган.